Olduğum gibi başlamak istiyorum bu yazıma deyim yerinde ise karga tulumba.Nasıl olsa blog benim değil mi.İstediğim gibi yazarım ya da yazmam.Konya’daki dördüncü senem bitmek üzere.Herşeyden acı olan ev arkadaşlarımla olan senelerim bitmek üzere.Kaçıncı sene olduğunun hiçbir önemi yok.İnanıyorumki bir senede olsa on senede herşey yaşadığımız ya da yaşanacak günler hep dolu dolu geçen günler olacaktı.Neler paylaşmadık ki neler…Salı günü İstanbul’a doğru yola koyulacağımı bilerek yani arkadaşlarımla,canım kardeşlerimle sayılı günlerimi yaşıyor olduğumu bilmek beni üzüyor.Diyeceksiniz ki ölüme mi gidiyorsun elbette ölüm değil ama hayat öyle bir sürükleyiverirki insanı kim bilir herbirimiz nerelerde olacağız.Hayat denen sahnede hangi rolü oynuyor olacağız.
Gözden ırak olan gönülden de ırak olur sözünü bu aralar gözden ırak olan gönülden yakın olur diye kullanıyorum çünkü böyle düşünmek istiyorum ve beni bu duygular mutlu ediyor.Bir abi ile kardeşinin sabah uyandıklarında didişmesini düşünün.Bizlerde bu yaşımıza rağmen hala böyleyiz.Kardeşlerimize genelde kızarız fakat ne güzel duygularmış meğer.Bazen zaman biraz yavaş ilerlese istiyorum.İstanbul’a ailemin yanına gidip dersler başlarken Konya’ya geleceğim son günlerde annem sürekli neler istediğimi sorar,canımın istediği tatlılardan yapar eli ayağına dolanır.Şimdi annemi çok ama çok daha iyi anlıyorum.Evet arkadaşlarım mezun oldu diye seviniyorum fakat buruk bir sevinç bu.Çok basit fakat bizi çocuklar gibi mutlu eden delilik deyip yaptığımız gecenin geç saatleri 7/24 pastanemize gidip yaş pasta ve çiğ köfteyi bir arada götürmeyi bile çok özleyeceğim.Bir daha ne zaman nasip olur acaba?Nemrudun kızı türküsünü defalarca dinledikten sonra nakarat kısmını hala düzgünce gerçekleştiremediğimiz ve sözlerini laptoptan kaçamak bir şekilde okuduğumuz günler.Hepsi ama hepsi acı bir gerçek gibi geride kalıyor.Yelkovan akrebi her zamankinden çok daha hızlı kovalıyor.En güzel temennim bir gün bir yerde yeniden görüşebileceğimiz düşüncesi.Rabbim hayırlısı ile onları hep daha iyi yerlerde görmek nasip eder inşallah…Yolunuz açık olsun
Kardeşim benim emin ol aynı duygular içindeyim bende inşallah yıllar sonra yine birlikte bu anımızı gülerek hatırlarız. 🙂
Çok güzel bir yazı olmuş dostum, okurken duygulandırdı beni. Ayrılmak banada çok zor geliyor, yarın seni yollayacağız ve buralarda biraz daha kalıp gideceğiz. Seninle geçen günlerim hayatımın en güzel günleri arasında olacak hep. Bİliyorum ki Rabbim’in izniyle hep beraber olacağız.